هوای تازه

در شبکه­ های اجتماعی، این امکان فراهم نیست. آنجا کارزاری پُرهیاهوست که هر کسی داعیه ­ای دارد و پرچم خود را افراشته است. گسترش امکانات شبکۀ اجتماعی تلگرام با 400 میلیون هموَند (Member)؛ از داشتن فرصت ویرایش و درج نظر در پای فِرسته ­ها (Post) تا شرکت در گفت ­و گوهای بَرخط همْ نمادی از دموکراتیزه شدن هوای تازه...

این‌ها همه آغاز پایان است. آغاز پایان چندین زندگی، چندین خانواده، چندین امید و آرزو. دیباچۀ کتاب رنج­ های نو و سوگ‌های ابدی و داغ‌هایی که هرگز سرد نخواهد شد حتی به روزگاران. مگر اینکه نهانخانۀ ضمیر که خزانۀ خاطرات است ویران شود و حافظه از هر چه خاطره، خالی.اکنون باید همۀ آدم‌های همبسته با مسافران هوای تازه...

از دید من، زوال هویتِ اجتماعی، به مَحاق رفتن امید به زندگی و درونی شدن حسّ تحقیر و طرد شدگی، بر اثر گسترش دامنۀ تبعیض و افزایش شکافتِ طبقاتی، آغاز پایان است؛ چه آنکه دَر را به روی اضمحلال عزّت نفس (Self steam) و  فروپاشی کرامت انسانی (Dignity) که شرط شکوفایی و تعالی اخلاق است می‌گشاید و زندگی هوای تازه...